De NFDO, brancheorganisatie voor onafhankelijke dierenhulporganisaties, is verbolgen over uitspraken in het NOS-artikel ‘Dierenasiels verzwijgen verleden gevaarlijke vechthonden’ en in een radio-uitzending van Spraakmakers op NPO1 met Iaira Boissevain en onderzoeker Sander Bartling. De manier waarop hier over dierenasielen en zogenaamde ‘vechthonden’ wordt gesproken is generaliserend, tendentieus, stigmatiserend en dus onder de maat.
Professionele organisaties
Volgens de NFDO zijn de meeste dierenasielen professionele organisaties, nemen zij hun werk heel serieus en zullen zij hun uiterste best doen een dier een tweede kans te geven door te zoeken naar een goede match tussen hond en nieuwe baas. Het plaatsingsbeleid van asielen is daarbij mede gericht op het waarborgen van veiligheid voor mens en dier. Waar nodig en mogelijk wordt een hond geresocialiseerd door training of gedragstherapie. Openheid over het gedrag, het verleden en de behoeften van een hond naar nieuwe eigenaren is essentieel. Bij zwerfdieren is er alleen vaak geen verleden bekend en mensen vertellen niet altijd de waarheid over het dier waarvan ze afstand doen.
Stigmatisering ‘vechthonden’
De NFDO vindt het cruciaal te benadrukken dat geen enkele hond hetzelfde is. Elk individu is anders. Of een hond herplaatst kan worden dient per dier te worden bekeken. Dat geldt ook voor hondenrassen die van oorsprong gefokt zijn om te verdedigen, te waken of te vechten, de zogenaamde hoog-risicohonden: zij zijn niet automatisch gevaarlijk voor mensen of andere dieren. Uitspraken in die richting zijn tendentieus, generaliserend en onnodig stigmatiserend, aldus de NFDO. De in de radio-uitzending gevraagde regelgeving tegen alle ‘vechthonden’ schiet zijn doel ver voorbij. Dat was in het verleden ook het geval tijdens de Regeling Agressieve Dieren (de RAD): veel ongelooflijk lieve honden zijn toen op last van de overheid afgemaakt puur op basis van hun uiterlijk en er waren niet minder bijtincidenten.
Bijtincidenten
Marc van Dijk, voorzitter van de NFDO: “Een ernstig bijtincident is verschrikkelijk. Het leed voor de betrokken mensen en dieren is enorm. Dat legt een grote verantwoordelijkheid bij de herplaatsende asielen, en die zijn zich daar terdege van bewust, want niemand wil bijtincidenten. Gelukkig komen bijtincidenten relatief weinig voor, getuige de duizenden honden die jaarlijks succesvol door asielen worden herplaatst.
Na herplaatsing heeft de eigenaar verantwoordelijkheid. Asielen zouden graag zien dat eigenaren verplicht worden tot het volgen van een goede hondencursus, zodat bijtincidenten minder voorkomen. Een houdverbod voor eigenaren die er keer op keer een potje van maken is ook noodzakelijk. Dat helpt asielen bij de uitvoering van hun verantwoordelijke werk. Maar het is een misverstand dat alle risico’s kunnen worden uitgebannen: honden blijven levende wezens met een andere manier van communiceren. Het is aan ons, mensen, daar goed naar te luisteren.“
Zorgvuldige afweging
Als er in een professioneel asiel twijfels zijn over het gedrag of karakter van een hond, wordt een hond getest en/of wordt een goed opgeleide hondengedragstherapeut ingezet. Ondanks training en gedragstherapie blijft bij een enkele hond het gedrag dermate zorgelijk en gevaarlijk, dat inslapen helaas de beste oplossing is voor mens en dier. Zo’n besluit dient zeer zorgvuldig te worden genomen, omdat het om een levend wezen gaat. De NFDO meldt dat dit, als het goed is, gebeurt in overleg met een goed opgeleide hondengedragstherapeut en een dierenarts. Asielen gaan daarbij niet over één nacht ijs. Net zoals ze dat niet doen bij het besluit een hond te herplaatsen.
Inschattingsfout
De NFDO ontkent niet dat asielen bij herplaatsing een inschattingsfout kunnen maken. Marc van Dijk: “Het blijft mensenwerk. Asielen moeten afgaan op wat de hond in het asiel en diverse situaties heeft laten zien, en op wat vroegere en potentiële nieuwe eigenaren vertellen. In nieuwe situaties kan een hond beter of slechter reageren. Soms is de situatie van een nieuwe eigenaar bovendien anders dan aan het asiel is verteld of houdt de nieuwe eigenaar zich niet aan de instructies.”
Professionele organisaties
Volgens de NFDO zijn de meeste dierenasielen professionele organisaties, nemen zij hun werk heel serieus en zullen zij hun uiterste best doen een dier een tweede kans te geven door te zoeken naar een goede match tussen hond en nieuwe baas. Het plaatsingsbeleid van asielen is daarbij mede gericht op het waarborgen van veiligheid voor mens en dier. Waar nodig en mogelijk wordt een hond geresocialiseerd door training of gedragstherapie. Openheid over het gedrag, het verleden en de behoeften van een hond naar nieuwe eigenaren is essentieel. Bij zwerfdieren is er alleen vaak geen verleden bekend en mensen vertellen niet altijd de waarheid over het dier waarvan ze afstand doen.
Stigmatisering ‘vechthonden’
De NFDO vindt het cruciaal te benadrukken dat geen enkele hond hetzelfde is. Elk individu is anders. Of een hond herplaatst kan worden dient per dier te worden bekeken. Dat geldt ook voor hondenrassen die van oorsprong gefokt zijn om te verdedigen, te waken of te vechten, de zogenaamde hoog-risicohonden: zij zijn niet automatisch gevaarlijk voor mensen of andere dieren. Uitspraken in die richting zijn tendentieus, generaliserend en onnodig stigmatiserend, aldus de NFDO. De in de radio-uitzending gevraagde regelgeving tegen alle ‘vechthonden’ schiet zijn doel ver voorbij. Dat was in het verleden ook het geval tijdens de Regeling Agressieve Dieren (de RAD): veel ongelooflijk lieve honden zijn toen op last van de overheid afgemaakt puur op basis van hun uiterlijk en er waren niet minder bijtincidenten.
Bijtincidenten
Marc van Dijk, voorzitter van de NFDO: “Een ernstig bijtincident is verschrikkelijk. Het leed voor de betrokken mensen en dieren is enorm. Dat legt een grote verantwoordelijkheid bij de herplaatsende asielen, en die zijn zich daar terdege van bewust, want niemand wil bijtincidenten. Gelukkig komen bijtincidenten relatief weinig voor, getuige de duizenden honden die jaarlijks succesvol door asielen worden herplaatst.
Na herplaatsing heeft de eigenaar verantwoordelijkheid. Asielen zouden graag zien dat eigenaren verplicht worden tot het volgen van een goede hondencursus, zodat bijtincidenten minder voorkomen. Een houdverbod voor eigenaren die er keer op keer een potje van maken is ook noodzakelijk. Dat helpt asielen bij de uitvoering van hun verantwoordelijke werk. Maar het is een misverstand dat alle risico’s kunnen worden uitgebannen: honden blijven levende wezens met een andere manier van communiceren. Het is aan ons, mensen, daar goed naar te luisteren.“
Zorgvuldige afweging
Als er in een professioneel asiel twijfels zijn over het gedrag of karakter van een hond, wordt een hond getest en/of wordt een goed opgeleide hondengedragstherapeut ingezet. Ondanks training en gedragstherapie blijft bij een enkele hond het gedrag dermate zorgelijk en gevaarlijk, dat inslapen helaas de beste oplossing is voor mens en dier. Zo’n besluit dient zeer zorgvuldig te worden genomen, omdat het om een levend wezen gaat. De NFDO meldt dat dit, als het goed is, gebeurt in overleg met een goed opgeleide hondengedragstherapeut en een dierenarts. Asielen gaan daarbij niet over één nacht ijs. Net zoals ze dat niet doen bij het besluit een hond te herplaatsen.
Inschattingsfout
De NFDO ontkent niet dat asielen bij herplaatsing een inschattingsfout kunnen maken. Marc van Dijk: “Het blijft mensenwerk. Asielen moeten afgaan op wat de hond in het asiel en diverse situaties heeft laten zien, en op wat vroegere en potentiële nieuwe eigenaren vertellen. In nieuwe situaties kan een hond beter of slechter reageren. Soms is de situatie van een nieuwe eigenaar bovendien anders dan aan het asiel is verteld of houdt de nieuwe eigenaar zich niet aan de instructies.”
RSS Feed
